លោមចិត្តឈប់នឹក
និពន្ធដោយ៖ លោក កង ល័រ
I.ខ្ញុំការរួចហើយស្មានតែសុខបា្រណ
ភារកិច្ចរំខានឱ្យយើងវេទនា
សៀមរាបអូរស្មាច់បង្រៀនឆ្ងាយគ្នា
ព្រោះតែការងារលែងបានសុខសាន្ត។
II.ខំបំភ្លេចគេថាមិនស្រណោះ
តែទ្រូងរងគ្រោះបំភ្លេចមិនបាន
គិតរិតតែព្រួយនឹកឥតស្រាកស្រាន្ត វេលារំខានយើងលែងបានយល់។
R.បងស្រលាញ់ណាស់ពៅមាសបងអើយ យូរណាស់ឆ្នាំក្រោយចិត្តបងរែងខ្វល់
មានតែស្រែកច្រៀងបង្ហើរតាមខ្យល់ ផ្តាំទៅនិមលថាបងនឹកអូន។
III.ឱដួងចិត្តអើយម្តេចឡើយថ្ងួចថ្ងូរ មួយឆ្នាំមិនយូរគង់បានជួបជួន
យើងរស់រួមស្នេហ៍ឥតប្រែសាបសូន្យ ស្នេហ៍បងនឹងអូនសុខសាន្តឧត្តម។
Posted on ខែឧសភា 12, 2013, in កំណាព្យ, ចម វិចេរ(លោកគ្រូ ល័រ) and tagged កង ល័រ, លោមចិត្តឈប់នឹក. Bookmark the permalink. បញ្ចេញមតិ.
បញ្ចេញមតិ
Comments 0