Category Archives: កវី.អ៊ីវ ហួត
កូនស្រីមាសម្តាយ
ទៅណាបាត់ឆ្ងាយអធ្រាត្រយប់ជ្រៅ
ឲ្យម្តាយទុក្ខសោក ព្រួយចាំមើលផ្លូវ
កូនស្រីពាលពៅកូននៅឯណា?។
ក្បាលមានលទ្ធភាព
ពណ៌ប្រចាំថ្ងៃ
តែងខ្លួនជាខ្មែរស្រើបស្រស់សមសួន
ប្រាប់បងបានទេ!ព្រលឹងមាសស្ងួន
អូនតែងតាមក្បួនក្បួនខ្មែរអង្គរ។
ទុំទ្រនំទាវ
ទាវអូនអាណិតចិត្តបងភក្តី
ប្តូរស្លាប់ប្តូររស់ ស្មោះនឹងមេត្រី
ផ្ទឹមនឹងករណិយទេព្យកោសល្យបង។
‑បងជាអ្នកប្រាជ្ញ កាព្យឃ្លោងពិស្តារ
ដោះស្រាយប្រស្នា សាសនាឆ្លើយឆ្លង
អាល័យក្នុងចិត្ត
ជួបមុខបងភ្លាម
ផែនដីរួញតូច
ប្រាជ្ញារន្ទឺ ពន្លឺគំនិត
ទូរទស្សន៍ ទូរស័ព្ទ ស្តាប់ឮដូចជិត
រឿងពិតដែលឋិត នៅជើងមេឃម្ខាង។
វិទ្យាសាស្រ្តជឿនលឿន ល្បឿនយន្តហោះ
អូនឈរជិតបង
ទេសចរចង់ថត សង្ឃទតសរសើរ
វាសនាសង្សារ រចនាប្រសើរ
ផ្សំផ្គុំដំណើរ ជាគូរស្រករ។
អូនប៉ងយូរហើយ ស្គាល់ត្រើយសុខសាន្ត